KeşküL - Ahmet Hakan Çakıcı

Gönül Teyzenin heyecanı büyük: Biricik oğlu üniversiteden bir kız sevmiş. Gelin yapıyor yani.

Oğlu, “Anne, seninle bir kız tanıştıracağım” deyince Gönül Teyze; “Oğlum, kıza alıcı gözle, bu kız bize uyar mı? Bundan, gelin, evlad, hanım, anne olur mu, diye mi bakayım? Yoksa sen kararını vermişsin de bize gelin bu işi kotarın mı diyorsun?” diyor. Oğlan, “Ben baktım anne. Siz isteyiverin yeter” diyerek; bir kez daha gençliğin kibrinin ve cehaletinin, anne-baba tecrübesinin “bedelsiz” bilge yoldaşlığının kıymetini görmeyi engelleyen bir miyopluğa neden olduğunu ilan ediyordu.

Selim Bey bana “tarihi bir yapıda zor bir elektrik işi var“ dediğinde, doğrusu işi pek de ciddiye almamıştım. Hatta müşterinin Eşref-i Rumi’nin torunlarından biri olduğunu söylediğinde, “Ohhoooo onlardan yığınla var. Kim var ki bu memlekette seyyid ya da şerif olmayan” diyerek içimden geçenin dilime vurmasını da engelleyememiştim.

Tebrizli ustaların elinden çıkmış 10 metreyi aşan yüksekliği ile dünyadaki en görkemli, belki de en muhteşem mihrabın önündeyiz. Başı, celî sülüs kelime-i tevhit ile taçlandırılmış devasa mihrabı çerçeveleyen köşe pahı; turkuaz, fıstık yeşili, sarı, altın simli yaprak süslemeli çiniler ile adeta yukardan aşağıya doğru sessiz bir şelale gibi akıyor. Çerçevenin içindeki helezon sarmaşık süslemenin arasına Fetih Suresi işlenmiş. Ardından gelen Mukarnas (geometrik şekilli) katmanlar, hatayi, rumi süslemeler, şakayıklar, çınar yaprakları mihrabın kavsarasının (imamın önünde durduğu boşluğun) tavanındaki süslemeler ile müthiş bir ahenk içinde.

 Birkaç arkadaş bergamut aromalı çayın etrafında toplanmış sohbet ediyoruz. Konu dönüp dolaşıp keramet bahsine geliyor. Bir şeyhin efradından olan beyefendi, meal sohbetlerinden yetişme aynı zamanda hemşerim de olan arkadaşa, “Yavvv, geç! Uğraşma bu uçtu kaçtı hikâyeleriyle” deyince sinirleniyor ve ciddileşerek:
- Bendeniz, bizzat şahidim, diyor.
- Neye şahitsiniz.
- Keramete!